Kilka słów od pedagoga i psychologa szkolnego...

 Drogi Uczniu!

 Zwróć się do pedagoga lub psychologa szkolnego, jeśli tylko: 

- czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny; 

- nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem lub kolegami;

- masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej; 

- masz problem i nie wiesz, jak go rozwiązać;

- chciałbyś z kimś po prostu porozmawiać;

- chciałbyś pomóc innym, ale nie wiesz w jaki sposób;

- masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić z innymi. 

Przyjdź - w takich sytuacjach czekamy na Ciebie!

  

Drogi Rodzicu!

 Zwróć się do pedagoga lub psychologa szkolnego, gdy: 

- niepokoi Cię zachowanie Twojego dziecka; 

- chcesz porozmawiać o dziecku i Twoich z nim relacjach;

- masz pytania, dotyczące jego wyników w nauce i funkcjonowania w szkole;

- potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania;

- masz pytania i nie wiesz, do kogo się z nimi zwrócić;

- szukasz jakiejkolwiek pomocy.

  

Pedagog szkolny: Natalia Gorczyczewska

Psycholog szkolny: Katarzyna Wenio-Czapska

 

Pedagog- Natalia Gorczyczewska

 

Poniedziałek:	Wtorek:	Środa:	Czwartek:	Piątek:
8.00-12.00	9.20-12.20	9.20-12.20	9.20-12.20	10.20-12.20

 

Psycholog szkolny: Katarzyna Wenio-Czapska

 

Poniedziałek:	Wtorek:	Środa:	Czwartek:	Piątek:
13.15-14.10	9.15-11.15	13.45-14.10	8.00-9.40 10.25-12.30	-

 

 

Godziny konsultacji dla rodziców i uczniów:

Katarzyna Wenio-Czapska-  piątek   10.00-11.00

Natalia Gorczyczewska- poniedziałek 13.45-14.45

 

Kilka słów od specjalistów...

Prawidłowe wychowanie dziecka to sposób, w jaki wprowadzimy naszą pociechę w dorosłe życie. Odpowiednie metody wychowawcze pozwalają ukształtować charakter dziecka i sprawić, że będzie potrafiło odnaleźć się w grupie rówieśników, być samodzielne i radzić sobie z problemami w konstruktywny sposób. Ważne jest, aby w ten świat umiejętności  wprowadzać je już od  najmłodszych lat.

Popularne w ostatnich latach jest wychowanie bezstresowe. Nie jest to jednak najlepszy pomysł, ponieważ dziecko, któremu nie stawiamy żadnych granic, w przyszłości będzie przekonane, że wszystko mu się należy i może brutalnie zderzyć się z rzeczywistością. Ponadto takie dzieci szybko uczą się manipulowania innymi, co odbija się negatywnie przede wszystkim na rodzicach i wychowawcach.

W poprawnym wychowaniu dziecka najważniejsza jest konsekwencja w działaniu i nie uleganie próbom manipulacji. Należy też przygotowywać dziecko do dorosłego życia poprzez przydzielanie  mu odpowiednich do wieku obowiązków.

Dziecko należy chwalić za każdy sukces i nie mieć pretensji za porażki. Nie powinno się jednak przekupywać pociechy, np. słodyczami lub pieniędzmi za każdą dobrą ocenę w szkole. Wówczas dziecko nauczy się, że w życiu zawsze jest jakaś nagroda i będzie mieć zaburzony system motywacji. W przypadku złego zachowania, należy zawsze zwracać uwagę, ale nie podnosić głosu. Każde ukaranie musi być uzasadnione, trzeba też zawsze wytłumaczyć dziecku, co zrobiło źle i jak może to naprawić w przyszłości.

Największe problemy wychowawcze dziecko sprawia zazwyczaj w okresie dojrzewania, choć oczywiście sporo jest nastolatków, którzy nie przechodzą tzw. okresu buntu. Dziecko, które zaczyna wkraczać w dorosłość, spotka na swojej drodze wiele pokus, może też spotkać nieodpowiednie towarzystwo. Rodzicu – pozwól mu to wszystko poznawać, ale bądź obok ze swoją czujnością, uwagą i pomocną dłonią Trzeba pamiętać, że dojrzewanie to przede wszystkim burza hormonów, dlatego nastolatek nie zawsze zachowuje się racjonalnie i tak, jak byśmy tego chcieli.

Wychowanie dziecka- ani tego młodszego, ani starszego  nie jest łatwym zadaniem, ale dobrze jest poznać wszystkie najważniejsze zasady i ukształtować wspaniałego człowieka, który odniesie wiele sukcesów w przyszłości.

Rodzicu – pedagog w szkole to osoba, która wspiera i pomaga. Przyjdź, rozmawiaj, szukaj rozwiązań, kiedy Twoje dziecko doświadcza trudności .

Razem możemy więcej!

 

  Do zadań pedagoga należy:

1) prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki;

2) diagnozowanie sytuacji wychowawczych w przedszkolu, szkole lub placówce w celu rozwiązywania problemów wychowawczych stanowiących barierę i ograniczających aktywne i pełne uczestnictwo ucznia w życiu przedszkola, szkoły i placówki;

3) udzielanie uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb;

4) podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży;

5) minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku przedszkolnym, szkolnym i pozaszkolnym uczniów;

6) inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych;

7) pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów;

8) wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów.

Choroba nie patrzy na wiek – czyli słów kilka o depresji dzieci i młodzieży

W poniższym artykule znajdziecie Państwo podstawowe informacje o depresji dzieci                        i młodzieży, link do strony, gdzie znajdują się nie tylko rzetelne informacje, ale również numery telefonów zaufania  oraz odpowiedzi na poniższe pytania:

• Jak rozpoznać dziecięcą depresję?
• Jakie skutki niesie za sobą dziecięca depresja?
• Co może zwiększać ryzyko wystąpienia choroby?
• Jak zareagować, kiedy dostrzegamy objawy?

Dzieci i młodzież, podobnie jak dorośli, miewają gorsze samopoczucie. W końcu ich życie to dynamiczne zmiany, w których czasem ciężko odnaleźć samego siebie. Gdy jednak obniżony nastrój przedłuża się, nie warto tego ignorować. Istnieje szansa, że jest to dziecięca depresja, która dopada coraz większą ilość osób. Według WHO, aż 10%-20% dzieci na świecie cierpi na zaburzenie psychiczne, a depresja jest wśród nich najczęstszym. Znaczna ilość przypadków pozostaje niewykryta i nieleczona, przez co samobójstwo jest trzecią najpopularniejszą przyczyną śmierci wśród nastolatków. 

Warto podkreślić, że depresja nie jest przelotną modą, którą możemy zbyć. Ta choroba może dotknąć każdego z nas. Dzieci i młodzież są wręcz szczególnie narażeni, biorąc pod uwagę liczne przemiany psychiczne, fizyczne i emocjonalne, próby zrozumienia świata oraz fakt, że nawet najdrobniejsza sytuacja może wpłynąć na ich rozwój czy postrzeganie swojej osoby. Ze względu na tę wrażliwość dziecka, nie można myśleć, że jest za młode na depresję. Lepszym wyjściem jest próba zrozumienia istoty tej choroby i jak wygląda jej przebieg. 

 

Dziecięca depresja – objawy

Przede wszystkim widać, że dziecko łatwo wpada w złość i irytację. Rozdrażnienie pojawia się nawet bez konkretnego powodu i zamiast mijać, utrzymuje się przez dłuższy czas. Wszystko jest powodem do niezadowolenia i nie ma nic, co odmieniłoby zachowanie małoletniego. To istotny aspekt depresji dziecięcej, który pokazuje różnice wiekowe, ponieważ u dorosłych to przewlekły smutek i przygnębienie są zazwyczaj utożsamiane z chorobą.

Kolejny sygnał do zmartwień to napady agresji i nadużywanie siły, przykładowo objawiające się poprzez bójki z rodzeństwem lub kolegami szkolnymi. Coraz częściej dziecko wybucha płaczem, unika kontaktu wzrokowego, jest niechętne do rozmowy. Ponadto można zauważyć, że dziecko lub nastolatek nie ma ochoty chodzić do szkoły, poświęcać czas znajomym, zmniejszy się jego zaangażowanie w hobby.  Małoletni nie ma na nic siły i najchętniej spędzałby czas samotnie, w swoim pokoju.

Cierpieniu psychicznemu mogą towarzyszyć skargi na pogorszenie się zdrowia fizycznego, dziecko może odczuwać chociażby ból głowy częściej, niż zazwyczaj. Do tego dochodzi zmęczenie oraz brak apetytu. Rzadziej występujące objawy to trudności z zasypianiem lub wstawaniem, spowolnienie ruchów i myślenia oraz problemy ze znaczną utratą wagi lub jej nagłym przyrostem, o ile nie wynika to ze zmiany diety.

Szczególnie w okresie dojrzewania widoczna jest obniżona samoocena, negatywne myśli o sobie i świecie. Nastolatek może obwiniać siebie za wszelkie nieszczęścia, uważać, że jest do niczego i gdyby nie on, jego otoczeniu żyłoby się lepiej. Jest przekonany, ze świat nie dał mu nic dobrego, każdy jest samolubny i kieruje się jedynie egoizmem. Dodatkowo nie widzi również nadziei na przyszłość i zakłada, że nie spotka go w życiu nic dobrego. Mogą pojawić się nawet intensywne myśli o śmierci i planowanie samobójstwa.

 

Skutki dziecięcej depresji

Nieleczona dziecięca depresja może prowadzić do pogorszenia się wyników ucznia, zaniedbywania istniejących więzi z innymi oraz trudności z nawiązywaniem nowych relacji. Dodatkowo zwiększa ryzyko samookaleczeń, podejmowania ryzykownych zachowań oraz zażywania nielegalnych substancji, szczególnie wśród młodzieży. Przykładami takich działań są chociażby: spożywanie alkoholu, jazda autem bez prawa jazdy, dołączenie do sekty czy seks bez zabezpieczenia. Ignorowanie problemu może w końcu doprowadzić do tragedii, jaką jest odebranie sobie życia. Nawet nieudane samobójstwo zostawia ślady w psychice młodej osoby i często potrzeba wielu lat terapii, aby zminimalizować ryzyko kolejnych prób oraz przywrócić poczucie dobrostanu.

 

Czy depresji można zapobiec?

Niestety, depresji nie da się przewidzieć, są jednak pewne czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia zaburzenia. Warto być ich świadomym i uważnie obserwować zachowanie dziecka lub nastolatka, aby wcześniej zareagować na objawy. Przyczynami mogą być:

• Występowanie depresji lub choroby dwubiegunowej u któregoś z członków rodziny,
• Płeć żeńska; szczególnie w okresie dojrzewania widoczny jest wzrost przypadków wśród dziewczynek,
• Nagłe stresory takie jak: rozwód bliskich osób, poważna choroba lub śmierć członka rodziny, 
• Wykorzystywanie seksualne dziecka, przemoc domowa, brak uwagi opiekunów, 
• Trudna sytuacja w rodzinie jak ubóstwo, wychowywanie przez jednego rodzica, konflikty,
• Znęcanie się nad dzieckiem, również przez rówieśników,
• Strach przed ujawnieniem odmiennej orientacji seksualnej,
• Cierpienie dziecka z powodu własnej choroby,
• Stosowanie substancji psychoaktywnych lub medycznych jak np. interferon, betablokery lub  niektóre sterydy,
• W przypadku młodzieży starszej: np. nastoletnia ciąża

Kiedy zaczynamy dostrzegać objawy u dziecka z naszego otoczenia, nie warto czekać na ich rozwój. Należy zwrócić się o pomoc do psychologa jak najszybciej, aby poznać prawidłową diagnozę oraz natężenie choroby. Dzięki temu można wdrożyć odpowiednią terapię lub leki i ograniczyć negatywne skutki. Choć niektóre epizody depresji same zanikają po czasie, jest znaczna szansa nawrotu choroby w przyszłości, dlatego najlepiej jest od razu ją rozpoznać, co ułatwi leczenie w przyszłości. 

Odpowiednie wsparcie ze strony bliskich osób, szczególnie rodziców, jest podstawą do wyleczenia. Cierpliwość, zaangażowanie i zrozumienie pomogą w tworzeniu środowiska sprzyjającego wyleczeniu dziecka. Nasza odpowiednia reakcja pomoże pokazać choremu i innym, że depresja nie jest wymysłem bądź nie oznacza też, że ktoś jest wariatem i szaleńcem. Zamiast stygmatyzować i kierować się uprzedzeniami, lepiej jest poznać tło choroby, zrozumieć ją i oswoić, aby wspomóc dzieci  i młodzież w jak najszerszym zakresie, w atmosferze wsparcia i szacunku.

Zamieszczam link do strony STOP DEPRESJI, na której znajdziecie Państwo numer Antydepresyjnego Telefonu Zaufania, Telefon Zaufania Młodych, oraz informację o nieodpłatnych sesjach wsparcia z psychologiem.

Zachęcam do lektury, by nie przeoczyć kluczowych momentów, gdy młody człowiek woła            o pomoc w przeróżny sposób. Czasem to płacz, krzyk, wycofanie, senność ….a czasem zwyczajna cisza i zamknięcie się w sobie.

https://stopdepresji.pl/    

Pozdrawiam serdecznie i czekam na kontakt, jeśli ktoś z Państwa potrzebuje rozmowy lub pomocy.

 

                                                                                              Katarzyna Wenio-Czapska

 

TELEFONY ZAUFANIA:

• Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie ,Wałcz, Al. Zdobywców Wału Pomorskiego 54,
  tel. 67 345 05 36
• Niebieska Linia 
  Ogólnopolskie pogotowie dla ofiar przemocy w rodzinie
  0 800 120 002 (połączenie bezpłatne) czynny: sob., niedz. godz. 10-16.
  0 801 120 002 czynny: pn.-pt. godz. 10-22, w niedziele i święta 10-16
• Telefon zaufania dla rodziców, których dzieci piją alkohol  0 801 140 068 czynny w godz. 16-21
• Ogólnopolski telefon dla osób z problemem narkotykowym tel. 0 801 199 990
• Stowarzyszenie KARAN - pomoc w problemach związanych z narkotykami
  0 800 120 289 (połączenie bezpłatne) czynny w godz. 10-17
• Ogólnopolski telefon zaufania Narkotyki–Narkomania 0 801 199 990 czynny w godz. 16-21
• Telefon zaufania tel. 988
• Policja 997
• Straż pożarna 998
• Pogotowie ratunkowe 999

 

W każdej ważnej dla dziecka sprawie, spotkamy się z Państwem w dogodnym terminie - po wcześniejszym kontakcie telefonicznym pod numerem 67 258 12 24.